Que? Afstemming? Reading?
Que? Afstemming? Reading?
Ik zie de laatste tijd vaak grote vraagtekens in de ogen van mensen als ik vertel wat ik doe. Begrijpelijk: ik maakte de afgelopen maanden een nogal flinke carrièrewending – van nerdy ambtenaar naar idealistische intuïtief coach.
Wat ik nu doe, zijn readings (of ‘afstemmingen’, in Luisterkind-termen). Mensen krijgen daarbij een geschreven advies met antwoorden op levensvragen, blokkades of problemen die spelen bij henzelf of hun naasten. Soms zijn de vragen gericht aan iemand die al is overleden. Alles wat ik nodig heb, is een foto en de vragen.
Ik werk het liefst rustig thuis, met een muziekje op. Eerst een korte meditatie om me goed af te stemmen en bescherming te vragen, want de vragen zijn vaak intens en heel gevoelig. Mensen kloppen niet zomaar aan. Daar wil ik zo goed en integer mogelijk mee omgaan, ook voor mezelf.
Daarna begin ik te typen: eerst maak ik een persoonsbeschrijving (herkenbaar voor jou, maar voor mij ook nodig om écht af te stemmen) en dan zie ik vanzelf wat er komt. Soms gaat dat richting een vorig leven of een reis, soms schrijf ik gewoon op wat de ander eigenlijk al weet. Ik ga door tot we samen bij de kern zijn en er een oplossing ligt.
De tekst zelf laat ik zoveel mogelijk ongemoeid, hoe vreemd het soms voor mij ook klinkt. Wat overigens niet mijn normale modus operandi is want tekstschrijvers be tekstschrijvering… ik redigeer zelfs bij het voorlezen aan mijn kinderen. Maar mijn afstemmingen zijn heilig. En vaak blijkt het juist heel herkenbaar. Zo kreeg iemand eens een reading die me naar Afrika leidde. Ik twijfelde, maar zij schreef terug: ‘Ik roep al maanden dat ik Afrika wil ontdekken.’
Is het geheel begrijpelijk en compleet? Dan stuur ik het op, altijd benieuwd naar de reactie. Of ik dit zo zal blijven doen, weet ik nog niet, misschien verschuif ik ooit naar een meer ‘pratende’ vorm. Maar voor nu voelt dit precies goed.
Zit je met een eigen vraagteken? Meer over mijn afstemmingen vind je op craandijk.com. Ik help je graag!